Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Σέχτα κι άστα

Τα ΜΜΕ προσπαθούν φιλοτίμως να φιλοτεχνήσουν σκηνικό βεντέτας. Τι βολικότερο άλλωστε από μια τάχα μου αλληλεξόντωση των "άκρων";
Στο μυαλουδάκι του μέσου μικροαστού κάποιοι έχουν χώσει μια ζυγαριά. Αν και μονίμως θρονιασμένος στο κέντρο, κάθε κίνηση του ζυγού τον ζαλίζει. Η ισορροπία του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ευστάθεια της ζυγαριάς. Ο ζαλισμένος μικροαστός είναι πολύ πιο χρήσιμος από τον νηφάλιο. Εξ ου και η επιτυχία της θεωρίας των δύο άκρων. Η δολοφονία του Φύσσα τον ταρακούνησε κάμποσο αλλά ήταν απαραίτητη και η κλιμάκωση. Τώρα παλαντζάρουν σέχτες, τρομοκρατίες και λοιποί μπαμπούλες του "αριστερού" βέβαια "άκρου". Το ζύγι γέρνει επικίνδυνα. Πρέπει να ισορροπήσει και πάλι. Αν αυτό γίνει με δυσκολία τόσο το καλύτερο. Τόσο μεγαλύτερος ο φόβος της ανατροπής της ζυγαριάς. Τουτέστιν το σύστημα έχει βαλθεί να κάνει το μικροαστό να χεστεί από το φόβο του.
Πως και που θα τοποθετηθεί το επόμενο ζύγι; Με τους χρυσαυγίτες χεσμένους, μάλλον στο εξής θα δρα μόνο το βαθύ παρακράτος. Ο ρόλος των χρυσαυγιτών έληξε, σαν των ελλήνων διερμηνέων των Εσές που αμείφθηκαν από τους αποχωρούντες γερμανούς με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Ίσως όμως να κάνω και λάθος.
Από ανθρώπινης πάντως σκοπιάς, αυτό που μένει είναι ότι οι έρμοι χρυσαυγίτες που έγιναν άδικα θύματα αυτού του άθλιου παιχνιδιού δεν κλαύτηκαν παρά μόνο από τις οικογένειές τους και μερικές δεκάδες ομοϊδεάτες τους. Να πας σαν το σκυλί στ' αμπέλι είναι άδικο. Να είναι τόσο χεσμένοι οι ομοϊδεάτες σου που να μην τολμούν να σε ξεπροβοδίσουν δεν αξίζει ούτε του Χίτλερ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: