Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Τεσσεράμιση ώρες πριν την κάλπη

Καζιμίρ Μαλέβιτς, "Κόκκινο τετράγωνο σε μαύρο φόντο" (1922)


Πολύ πριν εκραγεί για τα καλά η οικονομική κρίση, που ως αιτία και πρόφαση αντάμα κατατρώει το κορμί της εργατικής τάξης, πολύ πριν τα γιουσουφάκια του καπιταλισμού την αποκαλέσουν χαϊδευτικά "κρίση χρέους", οι κομμουνιστές ήταν αυτοί που προειδοποιούσαν, που έδειχναν τη σκοτεινιά του μέλλοντος και κλωτσούσαν τις καλοστημένες σε στέρεους εκβιασμούς αυταπάτες.

Οι ίδιοι συνεχίζουν και σήμερα να φωνάζουν, εν μέσω καταιγίδας. Να κάνουν σαφές πως η κρίση δεν θα τελειώσει αν δεν στραγγίξει το αίμα της εργατικής τάξης. Και να κάνουν ξεκάθαρο πως η μόνη λύση βρίσκεται στην ανατροπή και το ξαναχτίσιμο, όχι στο φτιασίδωμα του ετοιμόρροπου σαραγιού.

Χρόνια και χρόνια οι κομμουνιστές φωνάζουν και προειδοποιούν. Κι άλλα τόσα χρόνια η μεγάλη μερίδα της εργατικής τάξης αποστρέφει βλέμμα κι ακοή, κι αν τύχει να τα ξαναστρέψει σ'αυτούς οδηγείται σε εκ του πονηρού απομαγνητοφωνήσεις και κίβδηλα πορτρέτα τους. Κι απαιτεί απ' αυτούς να μοιάσουν στα εκτρώματά τους. Όμως ο κομμουνιστής, ακόμα κι όταν φτάνουν να τον χλευάζουν διότι δεν αρνείται τον εαυτό του, δεν μπορεί απλά να ρίξει πέντε φάσκελα στους παραχαράκτες κι άλλα τόσα στην εργατική τάξη. Γιατί η τελευταία είναι καταδικασμένη να διεκδικήσει κάποτε τη χειραφέτησή της. Καμιά σκλαβιά δεν κρατά για πάντα, κανένας δούλος δεν θα λατρεύει στον αιώνα τον άπαντα τον δυνάστη του. Κάποτε θα συστρέψει μαζί τους φόβους και τις αλυσσίδες του, θα τα σπάσει και σηκωθεί.

Σε πέντε ώρες ανοίγουν οι κάλπες κι αυτό το τελευταίο "προεκλογικό" κείμενο το γράφω νυχτιάτικα μόνο και μόνο για να ξορκίσω το φάντασμα της Δευτέρας. Όχι γιατί θα άλλαζε κάτι, έτσι κι αλλιώς, με τις εκλογές. Αλλά γιατί αυτές είναι μια ευκαιρία να ξεφύγει κάτι από την θλιβερά προκαθορισμένη ροή του νεώτερου πολιτικού βίου. Μια ροή-μια απλή εναλλαγή: Αυταπάτη-Διάψευση. Στην οποία βαδίζουμε πάλι γοργά, ξεγελασμένοι από νέες αυταπάτες.

Σε ξορκίζω λοιπόν φάντασμα της ανυπόφορης ροής. Κι είθε μέσα από τις κάλπες να φυτρώσουν τσουκνίδες. Τσουκνίδες και γαϊδουράγκαθα, αγκάθια του Μαγιού.
Με ζωηρά, λαμπρά, κόκκινα λουλούδια.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ένα τραγούδι για μας, για τη Δευτέρα που θα είναι όλοι νικητές
http://www.youtube.com/watch?v=4CI3lhyNKfo&feature=related

ή σε version που μου αρέσει επίσης
http://www.youtube.com/watch?v=oSpqj3V0s2E&feature=related

"Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ"
(το παραδιπλανό γραφείο)