Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Το ταβάνι και μια αισθητική επανάσταση

-Μα εσείς λέτε συνέχεια όχι.
-Δεν μπορώ τόσο αρνητισμό.
-Δεν αντέχω τα αγέλαστα πρόσωπά των δικών σας.
-Πως να πείσετε τον κόσμο με τέτοια ξύλινη φρασεολογία;
-Αν ήταν ενωμένη η αριστερά θα τους έπαιρνε φαλάγγι, τι να σας κάνουμε έτσι που τρώγεστε;
-Μόνη σας έγνοια να κρατήσετε τα μαγαζάκια σας.
-Δεν έχετε πρόταση, δεν θέτε να κυβερνήσετε.
Αυτές είναι μερικές από τις δευτερολογίες που ακολουθούν την φράση "αποκλείεται να ψηφίσω ΚΚΕ" κι έρχονται κατά κανόνα από καλοπροαίρετους συζητητές. Ή, για να γίνω πιο ακριβής, από συζητητές που δεν έχουν προκαταλήψεις πολιτικής φύσεως για να αντιπαθούν το κόμμα. Θα μπορούσαμε πάντως να ονοματίσουμε ποικιλία στερεοτύπων που συνδέονται σε ικανό βαθμό με τέτοιες απαντήσεις αλλά μάλλον στο παρόν περιττεύει.

Υπάρχουν βέβαια και κάτι τέτοια:
-Εσείς που προστατεύετε τη βουλή.
-Οι κομμουνιστές δεν διαφέρουν από τους φασίστες.
-Μια ζωή ξεπουλάτε τους αγώνες.
Αυτές όμως οι φράσεις δεν αποτελούν ποτέ δευτερολογίες. Είναι το πρώτο πράγμα που θα σου πει ο κατά το κόμμα "αντικομμουνιστής", αν και νομίζω πως συνηθέστερα η προκατάληψη αφορά στο ονοματεπώνυμο του κόμματος κι όχι στην κοσμοθεωρία του.
Δεν είναι όμως πάντα εύκολο να προσδιορίσει κανείς το αν η διαφορά της καλής προαίρεσης του πρώτου συζητητή ως προς την αδιαλλαξία του δεύτερου, οφείλονται σε διαφορετικής ισχύος αντιστάσεις στα δεδομένα αστικά στερεότυπα, σε διαφορετικά περιβάλλοντα πολιτικής ενηλικίωσης ή ακόμα και σε αντικειμενικούς παράγοντες. Σημειώνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι το παρόν σημείωμα δεν υπονοεί πως κάθε τοποθέτηση κατά του κόμματος συνδέεται υποχρεωτικά με στερεότυπα ή είναι ντε φάκτο άδικη. Το σημείωμα ασχολείται περισσότερο με τη στάση των τρίτων, των ουδέτερων, αυτών που δεν έτυχε να αποκτήσουν προσωπική πείρα ή ακόμα και πικρίες από την επαφή μαζί του.

Αυτό που είναι σίγουρο για τους παραπάνω, είναι πως τόσο οι "καλοπροαίρετοι" όσο και οι "κακοπροαίρετοι" αρνητές συστράτευσης με το κόμμα αποτελούν μια ισχυρή πλειοψηφία του πληθυσμού της εργατικής τάξης. Κι αυτό είναι που δημιουργεί ένα αντικειμενικό "ταβάνι" στην εκλογική επιρροή του κόμματος. Θεωρώ πως η "καλοπροαίρετη" υποκατηγορία είναι η πλειοψηφική, ανάγοντας τουλάχιστον από το δικό μου δείγμα. Κι αν κάποιος συμφωνήσει μαζί μου και δεχτεί πως τα στερεότυπα είναι ο κρίσιμος παράγοντας διαμόρφωσης της κοινής γνώμης για το κόμμα, ας μου επιτρέψει να αποτυπώσω δυο συμπεράσματα για τη "βιομηχανία" παραγωγής των στερεοτύπων. Το δεύτερο ομολογουμένως είναι μάλλον αυθαίρετο:
α. Η βιομηχανία αυτή είναι πανίσχυρη και η επιρροή της απλώνεται ακόμα και στον κόσμο που εκ πεποιθήσεως ανήκει στην αριστερά, ακόμα και στους φίλους του κόμματος.
β. Παράγοντες ιστορικοί που επιδρούν στη συλλογική μνήμη του έλληνα σε συνδυασμό με στοιχεία του χαρακτήρα του (μέσα στη γενικότητα του όρου) λειτουργούν ανασχετικά στην καθολική αποδοχή των στερεοτύπων αυτών.

Το να εξηγήσεις λοιπόν σ'έναν "καλοπροαίρετο" (για τον "κακοπροαίρετο" δεν το συζητώ) πως ένα κόμμα κομμουνιστικό δεν οφείλει να παρουσιάζει προτάσεις καλύτερης διαχείρισης της αστικής εξουσίας είναι δύσκολο. Το να του εξηγήσεις πως η ασχήμια των λέξεων "καπιταλισμός" και "εκμετάλλευση" είναι ασήμαντη μπροστά στην ασχήμια των φαινομένων που περιγράφουν, ίσως είναι δυσκολότερο. Το να τον πείσεις όμως για την αναγκαιότητα του να σταματήσει να βλέπει το μέλλον του μέσα στο πλαίσιο των εμπειρικών του δεδομένων, καθώς ότι κατάκτηση χάνεται δεν ξανακερδίζεται με ευχολόγια, είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Στις εκλογές πάντως δεν τίθεται ζήτημα ανατροπής του κοινωνικοοικονομικού συστήματος και η ψήφος δίνεται πολύ χαλαρότερα απ' ότι θα δινόταν η συμμετοχή στην επανάσταση. Ίσως μάλιστα κάποιοι -λίγοι έστω- από αυτούς που σήμερα ψηφίζουν απερίσκεπτα τους δήμιους τους να έμπαιναν σ'έναν ενδεχόμενο αγώνα πολύ νωρίτερα από εμάς -εμένα έστω- που παίζουμε με λεξούλες πίσω από οθόνες.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως πρέπει να αποδεχτούμε το μοιραίο, να δούμε το "ταβάνι" ως οριστικό και αμετάκλητο όριο και να σκύψουμε το κεφάλι; Μήπως να αποδεχτούμε πως ο μόνος δρόμος αντίστασης περνάει υποχρεωτικά από παρακάμψεις, έστω κι αν αυτές οδηγούν -προσωρινά ή οριστικά- σε άλλες κατευθύνσεις; Ή πάλι στην προσπάθειά μας να μην χάσουμε τον προσανατολισμό μας επιτρέπεται να υποτιμούμε τη σημασία της επαφής με την κοινωνία, γενόμενοι αμείλικτοι κριτές των όποιων ταξικών ανορθογραφιών; Σε κάθε περίπτωση, όχι.
Πιστεύω πως η κοινωνία όσο έχει σήμερα ανάγκη από συνεπή ταξικά κινήματα, άλλο τόσο έχει ανάγκη από απτά παραδείγματα στην καθημερινή πράξη. Παραδείγματα στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης σύγχρονης παιδαγωγικής που θα μεταφράσει τη θεωρία σε πράξη. Κι αν αυτή η παιδαγωγική θέλει να αντιπαλέψει τον μεγαλύτερο εχθρό της ριζοσπαστικοποίησης, το μικροαστισμό, δεν μπορεί να λειτουργεί έξω από το πλαίσιο μιας σύγχρονης πολιτιστικής επανάστασης. Όχι μαοϊκού βέβαια χαρακτήρα, αλλά αισθητικού. Καθώς κυρίως το αισθητήριο του λαού έχει φροντίσει να αμβλύνει ο καθεστωτικός λαϊκισμός των τελευταίων δεκαετιών. Σε όλες τις μορφές του, από τον αυριανισμό μέχρι τον "εκσυγχρονισμό". Κι αντίβαρο σ'αυτό δεν μπορεί να είναι ένας "φιλολαϊκός" λαϊκισμός.
Η εργατική τάξη χρειάζεται τους ήρωες, που έχει βρει τους τελευταίους πέντε μήνες στο πρόσωπο των χαλυβουργών, χρειάζεται όμως και τη δυνατότητα να μπορεί να τους αναγνωρίσει. Έτσι ώστε κι αν δε σπάσει το εκλογικό ταβάνι να σπάσουν τουλάχιστον κάποια από τα δεσμά της.

6 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Η γνωμη μου ειναι..Φιλε ΣΤΡΑΤΟΛΑΤΗ..
Επειδη ακριβως οι επομενες εκλογες, δεν βαζουν θεμα επιβιωσης του συστηματος...
Οτι θα ηταν ακριβως γι αυτο...
Λαθος..
Να παμε απο πατακαμψη...!!

Νομιζω οτι αυτο που εχουμε κερδισει ως τωρα..ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ αυτο το "ταβανι" που λες...
Ειναι να πιστεψει ο κοσμος..!!
Οτι ΔΕΝ παμε απο παρακαμψεις...!!
Εγω νομιζω,απλα..Οτι δεν μας πιστευουν..Οτι θα κανουμε αυτα τα ΣΩΣΤΑ που λεμε...!!
ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αυτα που λεμε...!!
Που..Ωστοσο τα θελουν...!!

Η προσπαθεια μας λοιπον νομιζω...Επρεπε να ειναι...ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ αυτα που λεμε...
ΜΕΣΑ στο Αστικο συστημα...!!

Να βοηθαμε φτωχο κοσμο...
Να βρισκουμε δουλειες..
Να παρεμβαινουμε δημιουργωντας συναιτεριστικη συνειδηση..
Να κανουμε ομαδικες δρασεις υπερ συγκεκριμμενων μειοψηφιων...!!
Απορων μαθητων..
Υπερχρεωμενων οικογενειων..
Γεροντων, αναπηρων,περιθωριακων...
Να χτυπαμε με δυναμη τη χρηση ουσιων...

Αν ενας "κοκκινος" δημος...
Μια "κοκκινη" περιφερεια...
Ενα "κοκκινο" χωριο...

Δεν μπορει να παταξει..ΠΧ τη χρηση ουσιων, η την ανεργια...

Μας βλεπουν απ εξω..Σαν ΨΕΥΤΕΣ...!!

Και τα καναλια το αναδικνυουν αυτο...!!
Δες..Ο "αριστερος" δημαρχος της Αθηνας...!!

μαχαιρης είπε...

Αν ομως ενας κομμουνιστης δημαρχος..
ΠΧ της Φιλαδελφειας...Της Ν Ιωνιας..
Της Μεταμορφωσης,Η των Αγ Αναργυρων...
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕ..Ολα τα μαγαζια να εχουν υπαλληλους ΔΗΜΟΤΕΣ...!!
ΚΑΙ τα εμπορικα κεντρα..ΚΑΙ τα σουπερμαρκετ...!!
Αν ΕΝΩΝΕ ολες τις βιοτεχνιες της περιοχης σε εναν συνεταιρισμο...Και υποχρεωνε τα σουπερ μαρκετ να πουλανε τα συνεταιριστικα προιοντα..
Αν ΕΦΤΙΑΧΝΕ..Απο την αρχη γυναικειους ομιλους που θα παρηγαγαν οικοτεχνικα προιοντα...!!
Αν Εφτιαχνε καταστασεις επαγγελματιων του δημου..Και προμοταρε ΑΥΤΟΥΣ στα σπιτια των δημοτων...
Αν εφτιαχνε ομαδικα συσυτια απορων μαθητων...Και οργανωνε θαλασσια μπανια και ομαδικα καμπιγκ δημοτων;;
Μηπως ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ καθε χρονο καινουργιο συντριβανι;;;
Κοιτα στη Στυλιδα..!!
Ο ηθοποιος..Μεγαλουργει..!!
Εστω και με τη βοηθεια του.."Κεφαλαιου"

ένας στρατολάτης είπε...

Καλημέρα Μαχαίρη.
Το ταβάνι μας το χτίσαν, δουλειά μας είναι να το γκρεμίσουμε. Για να μην μένουμε παγιδευμένοι στα ισόγεια.
Για τις δράσεις μέσα στο αστικό σύστημα ασφαλώς συμφωνούμε. Είναι μια παράμετρος της παιδαγωγικής δια του παραδείγματος που γράφω. Ίσως αυτή με τη μεγαλύτερη γονιμότητα, αφού έτσι μια αμφισβητούμενη από πολλούς θεωρία μπορεί να δικαιωθεί επαληθευόμενη πειραματικά.
Πάντα σ'αυτά ελλοχεύει όμως η ευκολία του λαϊκισμού και γι'αυτό εντάσσω το ζήτημα σε μια ευρύτερη διαπαιδαγωγική διαδικασία.
Ίσως πάλι απλά να γράφω μεγαλόστομες παπαριές!

Μαζεστίξ είπε...

Συμφωνώ με όλα όσα διάβασα παραπάνω.

Είμαι κι εγώ ένας απ αυτους που είμαι απ έξω απ το ΚΚΕ και αδυαντώ να ταυτιστώ μαζί του, αν και η αλήθεια είναι ότι σε συζητήσεις με γνωστους, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους βρίσκομαισ την περίεργη θέση να υπερασπίζομαι συνήθως τις θέσεις του ΚΚΕ, έστω σε θεωρητικό επίπεδο.
Ναι, Στρατολάτη, δε με πιστεύεις, αλλά είναι αλήθεια!
"Χαρίλαο Φλωράκη" με αποκαλούν ορισμένες φορές περιπαικτικά ορισμένοι...

Από κει και πέρα, θεωρώ πως το πολύ κρίσιμο ζήτημα των στερεοτύπων που θίγεις είναι (σχεδόν) όλο το ζουμί.
Και αφορά σε όλους τους χώρους.
Αλλά κυρίως στο χώρο της αριστεράς, καθώς μην εχοντας κυβερνησει στην Ελλάδα, κρίνεται κυρίως βάσει στερεοτύπων.

Πας να πεις κάτι για κάτι που είπε το ΚΚΕ (και όχι να το ψηφίσουν) και σου χουν έτοιμες τις απαντήσεις:
παλιότερα ήταν η αστεία ιστορία της κόρης της Παπαρήγα και του Deree.
Μετά το ΠΑΜΕ που διώχνει τον τουρισμό.
Μετά το 902 και η Τυποεκδοτική.

Και εγώ έχω εκφράσει την αρνητική μου άποψη για το τελευταίο θέμα, αφού ίσως θα μπορούσε να το χειριστεί καλύτερα το ζήτημα, αλλά όταν εξηγείς στον άλλον ότι όσο ειλικρινής κομμουνιστής κι αν είσαι, όταν ζεις σε καπιταλιστικό καθεστώς, αναγκαστικά η επιχείρησή σου προκειμένου να μην κλείσει θα λειτουργήσει αναλόγως, ο άλλος έχει κλειστά τα αυτιά του.

Όταν του εξηγείς πως το γεγονός ότι ένας σοσιαλιστικός φορέας φτάνει στο σημείο να απολύει εργαζομένους λόγω της καπιταλιστικης κρίσης δεν είναι ξεβράκωμα των σοσιαλιστών, αλλά μία ακόμη ισχυρή ένδειξη της αποτυχίας του καπιταλισμού, τότε σου λένε να μη χρησιμοποιείς... δύσκολες λέξεις!


Πάντως, κλείνοντας, θα συμφωνήσω 100% με το σχόλιο του Οικοδόμου.
Νομίζω πως αυτή είναι η λύση.
Πρέπει να υπάρξουν δείγματα σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής διαχείρισης τα οποία να παρουσιαστούν στο λαό για να πειστεί να ακολουθήσει τη γενίκευση αυτών των δειγμάτων σε όλη την επικράτεια.
Κάτι σαν τους επιστήμονες κια τα πειράματα.
Σου παρουσιάζει το αποτέλεσμα του πειράματος σε ένα μικρό δείγμα, σε πείθει και τότε τρέχεις να αγοράσεις γεμάτος ελπίδα το νέο του εύρημα...

Μαζεστίξ είπε...

Συγνώμη, το σχόλιο του Μαχαίρη ήθελα να πω. Τον μπέρδεψα με τον Οικοδόμο!
Άλλο κι αυτό...

ένας στρατολάτης είπε...

Χαρίλαε, εε, συγνώμη, Μαζεστίξ, για σκέψου το καλύτερα τελικά. Μάλλον είσαι δικός μας αλλά δε θες να το παραδεχτείς! Τι άλλο να κάνεις για το κόμμα βρε αδερφέ, να πουλάς Ρίζο στο μετρό;!