Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Η Εθνική Αντίσταση των καιρών μας

Πότε λοιπόν με το καλό θα αντιδράσει ο "κυρίαρχος λαός"; Ιδού το ερώτημα που απευθύνουμε ο ένας στον άλλο, εν μέρει για να αποφύγουμε την απάντηση στο ερώτημα "εσύ τι κάνεις;".

Την 6η Απριλίου του 1941 οι γερμανικές μεραρχίες πέρασαν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Εικοσιμία μέρες μετά, το πρωΐ της 27ης Απριλίου, οι πρώτοι γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα. Οι αθηναίοι περίμεναν τα γερμανικά στρατεύματα από ημέρες, αφού ήδη από τις 23 Απριλίου οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν υποχωρήσει από τις Θερμοπύλες ενώ ο Πειραιάς είχε εκκενωθεί από τους βρετανούς προ πολλού. Οι αθηναίοι περίμεναν τους γερμανούς κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια τους, το έσχατο ψυχολογικό καταφύγιο που ήλπιζαν να παραμείνει απόρθητο. Η κυβέρνηση Τσουδερού και ο βασιλιάς την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για την Κρήτη και αμέσως για το Κάϊρο ενώ στην Αθήνα διορίστηκε πρωθυπουργός ο Τσολάκογλου, δύο μόλις μέρες μετά την είσοδο των γερμανών.
Η Αθήνα ήταν μια κατεχόμενη πόλη, με καθολικά δυσκολότερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές που βιώνουμε στα πλαίσια της σύγχρονης κατοχής. Ήδη από τις αρχές του φθινοπώρου του '41 τα σημάδια της κατάπτωσης του βιοτικού επιπέδου του λαού ήταν οφθαλμοφανή. Η όποια λαϊκή αντίσταση ωστόσο περιοριζόταν σε μεμονωμένες ενέργειες, σαν αυτή της αποκαθήλωσης της σβάστικας από την Ακρόπολη από τους Γλέζο και Σάντα. Την 27η Σεπτεμβρίου ιδρύθηκε το ΕΑΜ ενώ το ένοπλο τμήμα του, ο ΕΛΑΣ, ιδρύθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1942. Οι πρώτες μάχες με τους ιταλογερμανούς δεν έγιναν πριν κλείσει χρόνος ολόκληρος από την ημέρα της παράδοσης της Αθήνας.
Χρειάστηκε χρόνος να ζυμωθεί στη συνείδηση του λαού, του τμήματός του τουλάχιστον που συμμετείχε ενεργητικά, η ανάγκη της σύγκρουσης με τον κατακτητή που του στερούσε το ψωμί του. Ίσως μάλιστα η συμμετοχή στην αντίσταση να ήταν ισχνότερη αν δεν έλειπε το ψωμί. Το χειμώνα του 1941-42 έπεσε ο μεγάλος λιμός. Προπολεμικά κανείς μάλλον δεν φανταζόταν πως επρόκειτο να πεινάσει, να απαντά σωρούς από νεκρά κορμιά στους δρόμους, να στηρίζει τις ελπίδες του για επιβίωση στα συσσίτια. Κι όταν έπεσε ο λιμός η πρώτη σκέψη του καθενός ήταν στο πως θα μπορέσει να εξασφαλίσει το ψωμί της οικογένειάς του. Υπό αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες η οργανωμένη αντίσταση φάνταζε τότε, στην αρχή τουλάχιστον, κάτι το άκαιρο και εξωπραγματικό. Μέχρι να γίνει συνείδηση το αυτονόητο. Ότι ο κατακτητής και η διορισμένη κυβέρνησή του καθόλου δεν ενδιαφερόταν για το βίο των υπόδουλων. Μια συνείδηση που χρειάστηκε τελικά χιλιάδες νεκρών από πείνα για να κατακτηθεί και να διοχετευτεί στην Εθνική Αντίσταση. Η συμμετοχή στην οποία θα ήταν, επίσης, ισχνότερη αν η αποφασιστικότητα και οι επιτυχίες των πρώτων ηρωϊκών ανταρτοομάδων δεν έδιναν το σύνθημα της νίκης σ'έναν αγώνα που κανείς δεν πίστευε πως θα μπορούσε να κερδηθεί. Κι όμως, ένας κομμουνιστής γεωπόνος, ο Θανάσης Κλάρας επρόκειτο να γίνει ο πρωτοκαπετάνιος της Αντίστασης. Και πάλι, η Εθνική Αντίσταση δεν υπήρξε ποτέ παλλαϊκή. Όπως δεν ήταν παλλαϊκή η αντίσταση στη στρατιωτική χούντα του '67-'74. Δεν είναι σημεία των σύγχρονων καιρών ο καιροσκοπισμός και η αδιαφορία. Λίγοι πάντοτε ήταν αυτοί που είχαν την αρετή και την τόλμη να παλέψουν για την ελευθερία τους. Οι πολλοί θα τους αποκαλούσαν, διαχρονικά, αλήτες, συμμορίτες και άλλα πολλά. Και θα έσπευδαν τελικά να τους αποταχθούν συντασσόμενοι με τους εκάστοτε νικητές ή στη συνέχεια, όταν η ιστορία δικαίωσε τους θυσιασμένους, να οικειοποιηθούν τους καρπούς της θυσίας τους.

Ίσως πει κάποιος, άλλο η στρατιωτική κατοχή κι άλλο η οικονομική. Άλλο να τουφεκίζονται χωριά ολόκληρα σε αντίποινα αντιστασιακών ενεργειών κι άλλο να σε ψεκάζουν δακρυγόνα. Δεκτό. Υπάρχει όμως ένα κοινό στοιχείο σ'αυτές τις διαφορετικής φύσεως κατοχές. Ο φόβος. Το διαχρονικό βαρύ πυροβολικό των κατακτητών, το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη λαϊκή χειραφέτηση. Όπως κοινό χαρακτηριστικό των κατέχοντων είναι ο κυνισμός. Ο Χέρμαν Γκέρινγκ δήλωνε πως δεν του καιγόταν καρφί αν πέθαιναν οι κατακτημένοι λαοί από την πείνα, αρκεί να μην πεινούσε κανένας γερμανός. Κατ'αναλογία τα ίδια δηλώνουν σήμερα οι οικονομικοί κατακτητές. Κι αν τότε το αίμα κυλούσε στα καλντερίμια και κανείς δεν μπορούσε να προσποιηθεί πως δεν το έβλεπε, σήμερα τα θύματα της κατοχής υποφέρουν κάτω από μια πηχτή "ευνομούμενη" πάχνη που τη χρωματίζουν σε όλες τις αποχρώσεις πλην του κόκκινου οι επίπεδες οθόνες της προσποιητής ευημερίας. Η αντίσταση σήμερα είναι πιο δύσκολη από τότε, κι ας μη επαπειλείται από αιματηρά αντίποινα ή αναγκαστική καταφυγή στις κορυφογραμμές. Είναι πιο δύσκολη γιατί η εμπειρία του λαού δεν μετουσιώθηκε ποτέ σε πολιτική συνείδηση και η μνήμη σκούριασε στη νοτιά των καταναλωτικών ευδαιμονιών. Γιατί ο εχθρός σήμερα δεν φέρει τα διακριτικά των ες-ες ή των γερμανοτσολιάδων. Ο σημερινός φόβος, μέσα σε μια μάλλον σχηματική προσέγγιση, συγκεντρώνεται περισσότερο στην απώλεια της LCD παρά στην απώλεια της εστίας (όχι με την υλική της υπόσταση). Αν και η απειλή στρέφεται κατά της τελευταίας.

Η συγκροτημένη αντίσταση ενός λαού προϋποθέτει συνειδησιακές διεργασίες που απαιτούν χρόνο. Όπως και επίγνωση πως η αντίσταση είναι ζητούμενο των μειοψηφιών κόντρα στην δύναμη αδράνειας ή αντίδρασης των πλειοψηφιών. Θεωρώ πως υπάρχουν κόκκινες γραμμές που όταν -και θα- ξεπεραστούν θα πυροδοτήσουν μια νέα Εθνική Αντίσταση. Στην οποία πλέον θα ενυπάρχουν τα εμφυλιοπολεμικά στοιχεία πολύ πιο έντονα απ' ότι υπήρξαν την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Είναι νομίζω νομοτελειακό το στοιχείο αυτό, αφού τα πάλαι ποτέ στρώματα του λούμπεν προλεταριάτου έχουν υποκατασταθεί στον αντιδραστικό τους ρόλο από στρώματα αλλοτριωμένων προλεταρίων με "αστική" συνείδηση που θα μάχονταν για την υπεράσπιση χαντρών και καθρεφτών. Ο καπιταλισμός πεθαίνοντας, ή έστω βαριά άρρωστος, τρέφεται με τις σάρκες των παιδιών και των γερόντων. Στραγγίζει το αίμα του μέλλοντος. Τέρμα πια στις αυταπάτες.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πιθανως εκκινουμενος απο προηγούμενα σχόλια εγραψες σήμερα πολύ καλά
Όμως όλα τα όπλα ΄(ΜΜΕ-ΧΡΗΜΑ-ΜΠΑΤΣΟΙ-ΣΤΡΑΤΟΣ-ΓΣΕΕ-κλπ)είναι στα χερια τους.
Και δεν υπάρχει η τόσο σημαντική αυταπάτη για το ηθικό ότι ο αγώνας μαζί με τους συμμάχους Ρώσους,Αγγλους,Αμερικάνους......
ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ.ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΡΟΠΟ.

pavlosk είπε...

Εξαιρετικό!

Συμφωνώ 100% Στρατολάτη! Αυτό πάντως συνεπάγεται πολύ δύσκολες μέρες μέχρι τη στιγμή που θα γεννηθεί αυτή η νέα "αντίσταση". Και επειδή το σύστημα διδάσκεται περισσότερο από την ιστορία απ'ότι οι μάζες την δικιά τους, ο φόρος που θα πληρώσουν σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο οι προλετάριοι θα είναι βαρύτατος.

Άσε που αν επικρατήσει η αντίσταση του τύπου 64-73, θα είμαστε ακόμα λιγότεροι εφόσον η πλειοψηφία θα κοιτάει να σώσει το τομάρι της...

Θα δείξει, Στρατολάτη, θα δείξει...

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ?

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ ?

ένας στρατολάτης είπε...

Πρώτε ανώνυμε, υπήρξε ποτέ εποχή που δεν ήταν όλα τα όπλα στα χέρια τους; Συμφωνώ βέβαια πως σήμερα όλα είναι πιο δύσκολα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν υπάρχουν αυταπάτες πως μπορούν να υπάρξουν άμεσες ανατροπές και νίκες. Αλλά, πως να το κάνουμε, η ιστορία δεν σταματά! Κάθε φορά που τα θεμέλια του καπιταλισμού τρίζουν ανοίγει μια δίοδος διαφυγής. Έξω περιμένουν λυσσασμένα σκυλιά και τάφροι με κροκόδειλους. Κάποτε όμως θα δραπετεύσουμε, είναι νομοτελειακό.

Παύλο, πιστεύω πως η γενιά μας θα ζήσει ιστορικές ανατροπές. Σίγουρα με βαρύ φόρο για το προλεταριάτο. Ίσως και να οδηγήσουν σε κάτι χειρότερο, τίποτα δεν είναι εγγυημένο αφού οι συνθήκες είναι δυσκολότερες από ότι έχουμε μέχρι τώρα γνωρίσει, οπότε, όντως..θα δείξει.

Δεύτερε ανώνυμε είναι βέβαιο πως τίποτα δεν θα μπορούσαμε να είχαμε εμποδίσει. Δεν το βλέπω μοιρολατρικά αλλά μέσα σε μια διαδικασία σφυρηλάτησης μιας εργατικής πρωτοπορίας (υπάρχουσας ή νέας) που για να γεννηθεί απαιτείται φωτιά. Κι ακόμα βλέπουμε μόλις τις πρώτες σπίθες.

μαχαιρης είπε...

Αγαπητε φιλε Στρατολατη...
Η γνωμη μου ειναι...
Οτι ειναι λαθος να συγκρινεις...Μια ΚΑΤΟΧΗ ξενων στρατευματων...Με μια
"κατοχη" ξενοφερτων πολιτικων...!!
η κατοχη των Γερμανοιταλων και των δουλων τους...Ηταν ενα ξεκαθαρο Εθνικο προβλημα..Μια "παρεξηγηση"[ισως θελημενη]..μεταξυ Αστικων κυβερνησεων της εποχης...Που κατεληξε στο παλουκωμα των αναλωσιμων κολληγων,
που περισσευαν...[50 000 000.]
Στην.."αναγκαστικη" διεθνοποιηση του κεφαλαιου...
Και βεβαια στην επικυριαρχια των Αμερικανων...Οι οποιοι, εξ αλλου χρηματοδοτησαν...
Και τους ΝΑΖΙ...Για να πραγματωσουν τα ...Ονειρα τους...!!
Και τους..."Συμμαχους" για να τους αντιμετωπισουν...
Και την.."ανορθωση" των οικονομων που προεκυψαν...!!
[Σχεδιο Μαρσαλ]
Αυτη η κατοχη φιλε...
Των Γερμανοιταλων...
Ειχε σαν στοχο τοτε...Την εξαλειψη αυτου του λαου...με τη μεθοδο της..Πεινας...!!
με τον εξανδραποδισμο και τις δολοφονιες...Τα στρατευματα κατοχης...Εδειξαν εδω...Το χειροτερο τους προσωπο...
Πλην των Εβραιων φτωχων...
Οι Ελληνες εβιωσαν...Την χειροτερη κατοχη στην Ευρωπη...!!
Και εγινε λοιπον το..Ανταρτικο...!!
Και ποιο να ηταν αραγε το κερδος εκεινων των αγωνιστων;;;
Η "κυβερνηση Παπανδρεου;;
Που εφερε τον Βασιλεα και συνοδευτικα στρατευματα...Αλλης κατοχης;;
Η "Βαρκιζα" και ο αφοπλισμος;;
Οι απηνεις διωξεις..Εξοριες..Φυλακισεις..θανατοι...Πολυνεκρες και απελπιδες μαχες...Και τελος...Η εξορια και η παρανομια;;
Μεχρι το 1980..Κραταιοτατον το κρατος της δεξιας...
Ετιμησε τους συνεργατες των Γερμανοιταλων...
Και εδικασε..Πολλες φορες εις θανατον...Καθε αγωνιστη...
Ακομα και εντος των πλαισιων της "δημοκρατιας των Αστων..."
[συνεχιζεται]

μαχαιρης είπε...

Εδω τωρα...Δεν εχουμε..
Αλβανικο Επος...!!
Δεν εχουμε Αγιους σαραντα και Ρουπελ...!!
Δεν εχουμε ξενους στρατιωτες και αξιωματικους...Να περιδιαβαινουν πανοπλοι αναμεσα μας...!!
Δεν εχουμε το εντελως ευδιακριτο και αληθες του...Συνεργατη...Και του ανταρτη...!!
Εχουμε μια δρακα..ηλιθιων πολιτικων, που στην πλειοψηφια τους εσπουδασαν και ανδρωθηκαν ΕΞΩ...
Που θεωρουν..Ελαττωμα στο βιογραφικο τους..Την εθνικη τους καταγωγη....!!
Που συμφωνουν με τους κατακτητες...
Οτι ο λαος αυτος...Πρεπει να εξαλειφθει...
Να εξανδραποδιστει...
Να δολοφονηθει...
Και αυτους λοιπον τους ηλιθιους...
Επιμενουμε πεισματικα και ανυποχωρητα...

Να τους..ψηφιζουμε,να τους αγαπαμε...και να αναδικνυουμε απ αυτους αδιαλειπτα κυβερνησεις...!!!

Εμεις φιλε μου...
Οι πολιτες...
Εμεις τους δινουμε δυναμη...
Εμεις ειμαστε η δυναμη τους...
Παρα τα προηγουμενα δειγματα..
Αρετης τους...!!
Αναφερω παραδειγματικα...
Αποβιομηχανισε συτηματικα τη χωρα ο Σιμιτης, ως υπουργος;;;
[κλεισιμο ναυπηγειων..Υφαντουργια...Τσιμεντα]
Μα τον καναμε...Και τον μακροβιωτερο πρωθυπουργο...!!
Ξεραμε..Δια στοματος ΕΠΙΤΙΜΟΥ...
Οτι ο Καραμανλης..Δεν εκανε..Ουτε για γραμματεας υπουργειου;;
Μα του δωσαμε πληρη αυτοδυναμη κυβερνηση..Για πολλα χρονια...
Ξεραμε, απο την υποθεση Οτσαλαν,τα
Ιμια και την σημαια,που την πηρε ο αερας...Το ποιον του Α Αντιπροεδρου;;
Μα του δινουμε την ψηφο μας...Αδιαλειπτα...!!
ν
Να μην μιλησω...Για το..παιδι που.."Δεν κανει"
Δια στοματος του Πατρος Αυτου...!!
Και του αδελφου Αυτου...!!

Αυτος..Ουτε ο ιδιος δεν πιστευει οτι.."κανει"...!!!
Μονο οι ψηφοφοροι του το πιστευουν...!!

[Συνεχιζεται]

μαχαιρης είπε...

ΑΡΑ φιλε...
και με συγχωρεις και για την πολυλογια...
Τα στρατευματα κατοχης της χωρας μας...
Ειμαστε εμεις οι ιδιοι...!!
Και οι.."απεχοντες και υπνωτοντες"
Ειναι οι Τσολιαδες κολληγοι τους...!!
Μια και αυτοι..[οι απεχοντες]
Ουτε να ψηφισουν δεν τολμουν..!!
Ποιος να κανει ανταρτικο λοιπον;;;
Οι δυο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;
οι πεντε του ΣΥΡΙΖΑ;;
Η...
Οι δεκαπεντε του ΚΚΕ;;

Κακα τα ψεμματα..Φιλε...!!
ο πολυς ο κοσμος...ΘΕΛΕΙ αυτη τη μοιρα...!!
Τη γουσταρει...!!
Τη χρειαζεται...!!

Και..ως τωρα..Ψηφιζει αναλογως...
και κινητοποιειται αναλογως...!!

Αυριο;;

μαχαιρης είπε...

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟΣΚ...
Το ξερω, οτι αυτο με τις μαζες...
Δεν το πιστευεις κατα βαθος...
Αν το συστημα διδασκοταν απο την ιστορια...Θα ειχε βελτιωθει...
Η θα ειχε παραδοθει...
Η θα ειχε...Αυτοκτονησει...
Ο κοσμος...
Θα ειχε διδαχθει περισσοτερο...
Μπορει και πολυ περισσοτερο...
Αν η γνωση δεν ειχε απαξιωθει, απο τα ΜΕΣΑ...

Θανασης Ξ. είπε...

Καλημέρα Στρατολάτη μου..

Δεν είναι η μοναδική διαφορά του 'τότε' με το 'τώρα' οι κάνες. Τότε, το ταξικό ζήτημα ΔΕΝ ήταν ορατό, ή καλύτερα, ήταν μπερδεμένο με το 'εθνικό'. Κινδύνευσε η αστική τάξη οπλίζοντας τον λαό (γιατί τον χρειαζόταν) αλλά στο τέλος (συνθήκη Βάρκιζας κλπ) όταν είχε πια ξεμπερδέψει με το εθνικό, ανέλαβε εκ νέου τα ηνία. Απ' τους γονείς μας ξέρουμε (όλοι έχουμε να διηγηθούμε ιστορίες) πως απ' την ηγεσία της αριστεράς έγιναν λάθη στρατηγικής σημασίας, που εάν είχαν αποφευχθεί ίσως η Ελλάδα να είχε αποφύγει τον εμφύλιο και να είχε μια διαφορετική πορεία πολιτικά.

Τέλος πάντων, σήμερα ευτυχώς δεν υπάρχει 'παράπλευρο' πρόβλημα να 'μπερδεύει' τα πράγματα. Εδώ είμαστε καθαρά μπροστά σε μια κρίση καπιταλιστική, ενός καπιταλισμού που κανείς δεν του έβαλε κανένα εμπόδιο, που επομένως δεν έχει κανένα 'ισχυρό άλλοθι', να τα ρίξει στους 'κομμουνιστές', στους 'εβραίους' κλπ. Δεν είναι καθόλου τυχαία η προσπάθεια να ανευρεθούν ένοχοι στο Ισλάμ, την 'τρομοκρατία', τους 'σχιστομάτηδες' κλπ. αλλά όλες αυτές οι προσπάθειες μάλλον έπεσαν στο κενό, αφού κι απ τις δυο μεριές του 'μετώπου', καπιταλισμός υπάρχει.

Κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει αυτή τη στιγμή. Η Θάτσερ πίστευε πως κοινωνία δεν υφίσταται. Εάν αποδειχθεί πως είχε δίκιο, το σύστημα θα επιβιώσει, θα πάρει κι άλλη παράταση. Εάν όμως το βίωμα μας διδάξει, τότε θα δούμε μεγάλες αλλαγές.

pavlosk είπε...

@ Μαχαίρης

Μάλλον με παρεξήγησες. Όταν λέω ότι το σύστημα διδάσκεται από την ιστορία εννοώ ότι λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να καταστείλει αντιδράσεις και κινήματα εν τη γεννέση τους. Οι κρατούντες δείχνουν αρκετή ευελιξία, μνήμη και σοφία, μαθαίνοντας από τα λάθη και παθήματα τους, πράγμα που δεν το κάνει η Αριστερά, όπως και ο λαός που τους ψηφίζει και με τα δύο χέρια.

Άλλωστε πριν γίνει το σκηνικό με την κρίση αγαπητέ Μαχαίρη, έπαιρναν 80-90% στις εκλογές και τόσο θα έπαιρναν για άλλα 100 χρόνια αν δεν εμφανιζόταν με τόσο δραματικό τρόπο το αδιέξοδο του συστήματος...

Ανώνυμος είπε...

ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΕΡΤΙΜΑΜΕ ΤΟ "ΛΑΟ" ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ

Ανώνυμος είπε...

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΑΜ?

ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ?

ένας στρατολάτης είπε...

Φίλοι μου Μαχαίρη και Θανάση, πρόθεσή μου μέσα από τη συγκριτική παράθεση των δύο κατοχών είναι κυρίως να καταδείξω πως κάθε διαδικασία συνειδητοποίησης των αδιεξόδων στα οποία περιέρχεται ο λαός απαιτεί χρόνο. Γι'αυτό και αναφέρθηκα στη ναζιστική κατοχή, ως ακραίο παράδειγμα βιασμού του λαού. Δεν αναζητώ λοιπόν αναλογίες, ούτε φιλοτεχνώ πορτρέτα σύγχρονων Τσολάκογλου (αν και λίγο απέχουν οι σημερινοί κυβερνώντες από αυτόν).
Εν τέλει συμπεραίνω, με μια υπεραισιοδοξία ίσως, πως ο λαός δεν έχει ακόμα αντιδράσει ανάλογα με τα πάθη του ακριβώς διότι η αντίδραση αυτή είναι κάτι που θέλει το χρόνο του. Πολύ περισσότερο χρόνο από ότι θα επιθυμούσαμε ίσως. Επιπλέον, κυρίως με απασχολεί η ζύμωση της αντίστασης σε ατομικό επίπεδο, γι'αυτό και δεν ανακατεύω σύγχρονες συλλογικότητες. Όχι γιατί δεν πιστεύω σ'αυτές αλλά γιατί απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ατομική αποφασιστικότητα.

Το αν θα μπορούσε σήμερα να φτιαχτεί ένα νέο ΕΑΜ είναι κάτι που μένει να φανεί μόλις ο καθένας από εμάς αποφασίσει ποιος είναι ο δικός του ρόλος.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στη Ναζιστική κατοχή και την τωρινή κατάσταση. Σίγουρα τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση είναι αυστηρά και σε μεγάλο βαθμό άδικα αλλά τα πήρε ένα Δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο, το οποίο έχει τη νόμιμη εξουσία μέχρι τη διάλυση του.

Προφανώς και η Δημοκρατία μας δεν είναι τέλεια αλλά δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο έλλειμα της. Το πραγματικό της έλλειμα είναι ότι διάφορες ομάδες πολιτών παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους κάνοντας καταλήψεις δημόσιων κτιρίων/χώρων η με πράξεις τραμπουκισμού ενάντια πολιτικών. Ενα άλλο μεγάλο έλλειμα είναι η εξουσία που έχουν τα τηλεοπτικά κανάλια και τα περισσότερα δεν έχουν άδεια λειτουργίας, η πλέον κραυγαλέα περίπτωση είναι το Extra 3 με μπροστάρη τον επίορκο Παπαγιάννη ο οποίος καλεί συνέχεια τους ακροατές του σε πράξεις τραμπουκισμού.

Αν θέλεις άλλα 2 επίκαιρα ονόματα: Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και Λυμπερόπουλος, μία σημαντική παρένθεση: 87% των οδηγών ταξί είναι ανασφάλιστοι αλλά αυτό δεν εμπορίζει τον Λυμπερόπουλο στο να απειλεί Βουλευτές ή στο να καταστρέφει τη χώρα.

ένας στρατολάτης είπε...

ΙωάννηΚ τα είχαμε πει κάποτε στο παλιό σου μπλογκ, αν θυμάμαι καλά και τότε διαφωνούσαμε!
Τι θα πει ας πούμε "δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο με νόμιμη εξουσία"; Ασφαλώς αν είχαμε ένα εκλογικό νόμο που έλεγε πως όποιο κόμμα έχει αρχηγό "γυναίκα, άνω του 1.75, με επώνυμο που αρχίζει από Μητσοτά.." θα είχαμε τη Ντόρα πρωθυπουργό. Και μάλιστα με νόμιμη εξουσία. Φυσικά αυτό που εννοώ είναι πως τη "νομιμότητα" φροντίζει και την εξασφαλίζει κάθε εξουσία μόνη της.
Δε νομίζω πως αυτός που παίρνει το νόμο στα χέρια του κάνοντας κατάληψη ενός κτιρίου είναι το μεγαλύτερο έλλειμα της δημοκρατίας. Αντιθέτως, νομίζω πως απέναντι σε μια διεφθαρμένη και βίαιη εξουσία ο πολίτης οφείλει να αντιδρά. Η κατάληψη είναι ίσως ο πιο ανώδυνος τρόπος αντίδρασης. Με τους τραμπουκισμούς ωστόσο διαφωνώ, όχι για κάτι άλλο αλλά γιατί το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε πρόσωπα όσο στο σύστημα που υπηρετούν. Τραμπουκίζοντας έναν πολιτικό είναι σα να τραμπουκίζεις τον κλητήρα που σου κολλά το κατασχετήριο, το σπίτι σου ωστόσο θα το πάρει η τράπεζα κι όχι ο κλητήρας.
Περί καναλιών συμφωνούμε απόλυτα.
Α, να σε τι είχαμε διαφωνήσει παλιότερα, για τις κομματικές αφίσες!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Το παραδειγμά σου είναι τραβηγμένο αλλά το παραδέχεσαι και εσύ :)
"δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο με νόμιμη εξουσία" θα πει ότι έτσι δουλεύουν οι Δυτικές Δημοκρατίες. Οι πολίτες ψηφίζουμε ανά τακτά διαστήματα ένα κόμμα στο οποίο αναθέτουμε την εκτελεστική εξουσία. Είτε μας αρέσει είτε όχι έτσι έχει το σύστημα, άλλο σύστημα που να δουλευει δεν γνωρίζω.
"Δε νομίζω πως αυτός που παίρνει το νόμο στα χέρια του κάνοντας κατάληψη ενός κτιρίου είναι το μεγαλύτερο έλλειμα της δημοκρατίας. " Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα σημαντικότερα όπως η αυθαιρεσία των ΜΜΕ, καμία κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να βάλει τάξη, ένα άλλο είναι ο μη σεβασμός του ΚΟΚ. κλπ κλπ :(
"Η κατάληψη είναι ίσως ο πιο ανώδυνος τρόπος αντίδρασης". Μόνο αν έχει όρια, να δου δώσω ένα πάραδειγμα: η μητέρα μου πρέπει να βγάλει ΑΜΚΑ μέχρι το τέλος του μήνα, έχει πάει 3 φορές στο ΚΕΠ της γειτονιάς μας αλλά οι υπάλληλοι του έχουν κάνει κατάληψη στο Δημαρχείο*, αν εγώ ή κάποιος άλλος Δημότης πρέπει να πάμε για να κάνουμε μία δουλειά πως θα γίνει;
Άλλο ένα είναι η κατάληψη του κιτρίου της ΕΡΤ πριν από λίγες μέρες, μία ομάδα ανθρώπων ετσιθελικά πάει να επιβάλει την αποψή της, ευτυχώς η υπόθεση έληξε ανώδυνα.
"Α, να σε τι είχαμε διαφωνήσει παλιότερα, για τις κομματικές αφίσες!" Δεν με ενοχλούν μόνο οι κομματικές αλλά γενικά όλες οι παράνομες :)

*Αν δεν προλάβει να το βγάλει τι θα πει στην εφορία: συγνώμη αλλά το Δημαρχίο ήταν υπό κατάληψη;

ένας στρατολάτης είπε...

Κοίταξε αγαπητέ ΙωάννηΚ. Στον όρο "Δυτικές Δημοκρατίες" εντοπίζονται οι ουσιώδεις διαφορές μας. Κατ'εμέ δεν είναι δημοκρατίες αλλά ολιγαρχικά καθεστώτα με επίφαση δημοκρατικότητας. Πιστεύω πως κι εσύ -πολύ εμμέσως- το δέχεσαι. Λαμβανομένου εν'προκειμένω υπόψη του ρόλου των ΜΜΕ που κοινωνούμε κι οι δυο. Αλλά αν επεκταθούμε στο "σύστημα που να δουλεύει" δεν μας φτάνουν όλα τα τερραμπάϊτ της blogger για να ..διαφωνήσουμε! Για ποιον δουλεύει π.χ., τι περιέχει ο όρος "δουλεύει" κλπ.
Οι καταλήψεις ως μέσα αντίδρασης έχουν "παράπλευρες απώλειες". Ασήμαντες θεωρώ συνήθως. Ασφαλώς θα βρεθούν περιπτώσεις ταλαιπωρίας σαν αυτή της μητέρας σου, ή κι ακόμα πιο δυσάρεστες. Δυστυχώς δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά. Κάποιος βέβαια θα πει: "Μα, εμένα δε μ'αρέσει η ομελέτα, γιατί να σπάσουν τα αυγουλάκια και να μη βγάλουν κοτοπουλάκια;". Γενικώς, κάθε κινητοποίηση δοκιμάζει τα ταξικά αντανακλαστικά των εμπλεκομένων, ενεργώς ή παθητικώς. Έτσι ο πωλητής σουβενίρ στο λιμάνι ίσως πει: "Αυτοί του ΠΑΜΕ που κλείνουν το λιμάνι θα με κάνουν να απολυθώ". Ίσως πάλι πει: "Μετά το ναυτεργάτη που τρώει το αγγούρι, θα το φάω εγώ. Ας τους στηρίξω λοιπόν". Είναι λοιπόν ζήτημα συνειδητοποίησης της ταξικής θέσης του καθενός. Δεν είναι ετσιθελικές επιθέσεις κατά των φιλησύχων. Είναι απόπειρες ταξικής επικοινωνίας.
Αλλά είμαι βέβαιος πως διαφωνείς!

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Αν σου πω ότι το σχόλιο σου, στο οποίο διαφωνώ σε μαγάλο βαθμό, είναι η απόδειξη ότι έχουμε Δημοκρατία θα συμφωνήσεις;

ένας στρατολάτης είπε...

Φυσικά θα συμφωνήσω. Γι'αυτή τη δημοκρατία μιλάμε; Από τέτοια έχουμε περίσσευμα. Τη σχετική δηλαδή με το δικαίωμα της έκφρασης γνώμης (αν ξεχάσουμε τουλάχιστον την αστυνομική βία στις πλατείες). Δεν υποτιμώ το δικαίωμα έκφρασης γνώμης. Ούτε καν την μεταπολιτευτική συμβολή του ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση των συνθηκών που οδήγησαν στο να μπορούμε να εκφραζόμαστε (σχεδόν) ελεύθερα. Όλα αυτά μέχρι νεωτέρας βέβαια. Όμως η έννοια της δημοκρατίας δεν περιορίζεται στο δικαίωμα έκφρασης. Κατ'εμέ, αν δέχεσαι μια κάπως σχηματική διατύπωση, δημοκρατία βιώνεις όταν έχεις εξασφαλισμένη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, δουλειά -και όχι δουλεία- για όλους. Και όταν βέβαια η κοινωνική συνείδηση του πολίτη δεν χειραγωγείται από ντεμέκ "ανεξάρτητα" ΜΜΕ.