Σε μια στοά στο κέντρο της Αθήνας μέτρησα εννιά ενοικιαστήρια καταστημάτων. Σε μια στοά που δεν διαθέτει πάνω από 20-25 συνολικά καταστήματα. Η νομοτελειακή συγκέντρωση του κεφαλαίου αφ' ενός, η ψυχολογία της κρίσης από την άλλη -που δεν μας εμποδίζει ωστόσο να τροφοδοτούμε την συγκέντρωση- τείνουν να εξαφανίσουν την οικογενειακή εμπορική επιχείρηση και μ' όλα αυτά να θεριέψουν την ανεργία. Συνέβαινε και πριν αλλά ο σημερινός ρυθμός είναι αχαλίνωτος.
Η νομοτέλεια είναι νομοτέλεια, το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί απροκάλυπτα υπέρ της καπιταλιστικής συσσώρευσης και μένει να δούμε αν θα δικαιωθεί η Ρόζα Λούξεμπουργκ όταν διατύπωνε την θεωρία ότι η συσσώρευση αυτή που τροφοδοτείται μόνο μέσα από την διαρκή επέκταση θα οδηγήσει στο τέλος του καπιταλισμού όταν τελειώσουν τα καύσιμά της (Die Akkumulation des Kapitals, 1913) ή αν οι κύκλοι του Κοντράτιεφ θα είναι τα σωσίβια του καπιταλισμού.
Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.
1 σχόλιο:
ΜΑΛΛΟΝ Ο ΝΙΚΟΛΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΘΩ ΤΗ ΡΟΖΑ
Δημοσίευση σχολίου